Mój przepis na Rogale Marcińskie, czyli jak poczuć smak Poznania we własnej kuchni

Są takie zapachy, które natychmiast przenoszą mnie w czasie. Dla mnie, jednym z nich jest aromat pieczonych Rogali Marcińskich. To zapach późnej jesieni, Dnia Świętego Marcina, rodzinnego domu i tej specyficznej, uroczystej atmosfery, która unosiła się w powietrzu 11 listopada. Rogal Marciński to dla mnie nie jest zwykłe ciastko. To cała ceremonia, wspomnienie, jak z babcią mieliłyśmy biały mak, aż kuchnia pachniała orzechami i migdałami. To symbol Poznania, jasne, ale dla wielu z nas to po prostu smak tradycji, na który czeka się cały rok.

Przez lata próbowałam odtworzyć ten smak. Przeszłam przez wiele porażek – ciasto, które nie chciało rosnąć, nadzienie, które wypływało na blachę, tworząc lepką katastrofę. Ale w końcu, po wielu próbach i błędach, doszłam do wersji, która smakuje jak tamte z dzieciństwa. I dziś chcę się z Wami podzielić tym moim, dopracowanym przez lata, przepisem na rogale marcińskie. To będzie kulinarna podróż, która może i wymaga trochę cierpliwości, ale jej finał wynagradza wszystko z nawiązką.

Skąd w ogóle wzięły się te rogale? Krótka historia z serca Poznania

Zawsze mnie fascynowało, jak to się stało, że akurat taki rogal stał się symbolem. Legenda, którą opowiadała mi babcia, mówi o piekarzu, który miał sen. Zobaczył w nim świętego Marcina na białym koniu, który zgubił podkowę. Na jego cześć, i by nakarmić biednych, piekarz postanowił stworzyć ciasto w kształcie tej podkowy. Urocze, prawda? I tak od XIX wieku Poznań pachnie rogalem na świętego Marcina.

To nie byle jakie ciastko, serio. Prawdziwe Rogale Marcińskie mają nawet specjalny certyfikat od Unii Europejskiej. To gwarantuje, że oryginalny przepis na rogale marcińskie Poznań jest przestrzegany co do joty, a składniki są najwyższej jakości. My w domu nie mamy certyfikatu, ale mamy serce i dobre chęci, a ten przepis na rogale marcińskie jest hołdem dla tej pięknej tradycji.

Skarby, których będziemy potrzebować do naszych rogali

Zanim zabierzemy się za robotę, musimy zebrać naszych bohaterów. Jakość składników jest tu absolutnie kluczowa, więc postarajcie się nie iść na skróty.

Ciasto, które pokochacie za warstwy

Fundamentem jest ciasto półfrancuskie. Brzmi skomplikowanie, ale to tylko kilka prostych kroków, które trzeba powtórzyć. Potrzebujemy dobrej mąki pszennej, ja najczęściej używam typu 550, bo jest elastyczna i świetnie się z nią pracuje. Do tego świeże drożdże (zapach aktywującego się rozczynu to poezja!), trochę cukru, szczypta soli, letnie mleko i jajka od szczęśliwych kur. A teraz najważniejsze: masło. Nie oszczędzajcie na maśle, błagam! Musi mieć co najmniej 82% tłuszczu i być bardzo, bardzo zimne, prosto z lodówki. To ono robi całą magię z tymi warstwami. Mój sprawdzony przepis na rogale marcińskie z ciastem półfrancuskim opiera się właśnie na tym maślanym sekrecie.

Serce rogala, czyli nadzienie z białego maku

Bez tego nadzienia nie ma mowy o prawdziwych rogalach. Potrzebny jest biały mak, który jest delikatniejszy i słodszy od niebieskiego. Upewnijcie się, że jest świeży. Trzeba go zaparzyć, a potem kilkukrotnie zmielić. Tak, wiem, to trochę roboty, ale warto. Do maku dodaję całą masę bakalii: rodzynki, które wcześniej moczę w odrobinie rumu (to mój mały sekret), kandyzowaną skórkę pomarańczową, posiekane orzechy włoskie i migdały. Słodycz zapewni cukier lub miód, a wszystko połączy roztopione masło i jajka. Szczypta aromatu migdałowego podkręci całość. To jest właśnie to autentyczne nadzienie, które sprawi, że ten przepis na rogale marcińskie z białym makiem będzie waszym ulubionym.

Wykończenie godne mistrza

Na koniec lukier i posypka. Gęsty, biały lukier z cukru pudru i odrobiny gorącej wody lub soku z cytryny. I oczywiście posiekane orzechy do posypania. To taka wisienka na torcie.

Jak zrobić rogale marcińskie krok po kroku – prowadzę Was za rękę

Dobra, koniec gadania, czas na działanie. Oto szczegółowa instrukcja, jak zrobić rogale marcińskie krok po kroku. Czytajcie uważnie i nie bójcie się, jestem tu z Wami.

Krok 1: Magia drożdży, czyli przygotowujemy ciasto

Zaczynamy od rozczynu. W misce kruszymy drożdże, dodajemy łyżkę cukru, kilka łyżek ciepłego (ale nie gorącego!) mleka i trochę mąki. Mieszamy i odstawiamy na 15 minut w ciepłe miejsce, aż zacznie pracować. Kiedy rozczyn ruszy, dodajemy go do reszty mąki, cukru, soli, jajek i mleka. Wyrabiamy ciasto przez dobre 10 minut, aż będzie gładkie i elastyczne. Potem miskę przykrywamy ściereczką i odstawiamy na godzinkę, aż pięknie wyrośnie. To doskonała baza na przeróżne wypieki, nie tylko ten przepis na rogale marcińskie. Z podobnego ciasta wychodzą też rewelacyjne proste drożdżówki, a nawet wytrawne cuda, jak puszyste pieczone pierogi drożdżowe.

Krok 2: Wałkowanie, składanie i… chłodzenie. Tajemnica ciasta półfrancuskiego

To jest ten moment, który może wydawać się trudny, ale wcale taki nie jest. Wyrośnięte ciasto lekko zagniatamy i wałkujemy na prostokąt. Na środku kładziemy płat zimnego masła (wcześniej można je rozwałkować między dwoma arkuszami papieru do pieczenia). Składamy ciasto w kopertę, zamykając masło w środku. Wałkujemy na długi prostokąt i składamy na trzy, jak list. Wkładamy do lodówki na 20-30 minut. Powtarzamy ten proces jeszcze dwa razy. Tak, wiem, brzmi jak dużo pracy, ale efekt listkowania zwali was z nóg, obiecuję. To kluczowy element każdego dobrego przepisu na rogale marcińskie.

Krok 3: Nadzienie makowe, czyli to, na co wszyscy czekają

W czasie, gdy ciasto się chłodzi, robimy nadzienie. Mak trzeba sparzyć wrzątkiem, odcedzić i zmielić przynajmniej dwa, a najlepiej trzy razy. Masa makowa musi być… musi być naprawdę gładka. Do zmielonego maku dodajemy wszystkie bakalie, cukier, roztopione masło, jajka i aromat. Mieszamy na jednolitą, gęstą pastę.

Krok 4: Formujemy nasze cuda – chwila artystycznej pracy

Schłodzone ciasto wałkujemy na duży prostokąt o grubości ok. 3-4 mm. Kroimy je na długie trójkąty. Na podstawie każdego trójkąta nakładamy solidną porcję nadzienia, rozsmarowując je prawie po całości. Zwijamy ciasno, zaczynając od podstawy, i formujemy zgrabne podkówki. Nie muszą być idealne jak od linijki! Każdy ma mieć swój charakter, to w końcu domowy przepis na rogale marcińskie.

Krok 5: Ostatnia prosta – rośnięcie i pieczenie

Uformowane rogale układamy na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia, zostawiając im trochę miejsca. Przykrywamy ściereczką i zostawiamy na jakieś 30-45 minut do ponownego wyrośnięcia. Przed włożeniem do piekarnika smarujemy je roztrzepanym jajkiem z odrobiną mleka dla pięknego koloru. Pieczemy w 180°C przez około 20-25 minut, aż będą złociste. Mój piekarnik lubi przypalać, więc zawsze zerkam na nie po 15 minutach.

Krok 6: Lukier i posypka – słodka kropka nad i

Kiedy rogale lekko przestygną, ale będą jeszcze ciepłe, polewamy je obficie lukrem i posypujemy orzechami. Gotowe! Teraz można już tylko podziwiać swoje dzieło i czekać, aż lukier zastygnie. To idealne zakończenie, ale jeśli macie ochotę na inne słodkości, polecam też mój przepis na proste pączki domowe.

Coś poszło nie tak? Bez paniki, mam na to sposób

Pieczenie to nauka i sztuka, a błędy się zdarzają. Oto kilka problemów, na które możecie natrafić, i moje rady.

Jeśli ciasto nie rośnie, może drożdże były za stare, albo mleko za gorące. Spokojnie, zdarzyło mi się to nie raz. Spróbujcie przenieść miskę w jeszcze cieplejsze miejsce. Jeśli nadzienie wypływa, to znaczy, że rogal nie był dość mocno „przytulony” podczas zwijania. Następnym razem zwińcie go ciaśniej. A jeśli obawiacie się całego tego procesu laminowania, ale macie ochotę na coś pysznego, spróbujcie upiec puszyste rogaliki z twarogiem – są znacznie prostsze, a równie smaczne.

A jak przechowywać te cuda? Najlepsze są oczywiście świeże, w dniu pieczenia. Ale można je trzymać w szczelnym pojemniku do 2-3 dni. Można je też mrozić, ale bez lukru. Potem wystarczy je rozmrozić i polukrować tuż przed podaniem. To naprawdę świetny i łatwy przepis na rogale marcińskie, który się udaje.

Czas na świętowanie z własnymi rogalami!

Mam nadzieję, że ten mój bardzo osobisty przepis na rogale marcińskie zainspirował Was do działania. To coś więcej niż tylko odmierzanie składników i wyrabianie ciasta. To sposób na stworzenie wspomnień, na podzielenie się czymś pysznym z bliskimi, na celebrowanie małych i dużych okazji. Upieczcie je, poczujcie ten niesamowity zapach w całym domu i cieszcie się smakiem prawdziwej, polskiej tradycji. Smacznego!