Makowiec Siostry Anastazji – przepis, który pachnie prawdziwym domem

Są takie smaki, które od razu przenoszą nas w czasie. Dla mnie to zapach makowca. Ale nie byle jakiego. To musi być makowiec siostry anastazji, dokładnie taki, jaki piekła moja babcia. Pamiętam jak dziś, kiedy jako mała dziewczynka stałam na stołku w kuchni, cała ubrudzona mąką, i próbowałam zwijać tę ciężką od maku roladę. Babcia ze śmiechem poprawiała moje niezdarne próby, a w całym domu unosił się zapach, który był obietnicą nadchodzących świąt. To coś więcej niż tylko ciasto. To kawałek serca, tradycji i wspomnień zamknięty w drożdżowym cieście. Dlatego dzisiaj chcę się z Wami podzielić tym skarbem. Ten przepis na makowiec siostry anastazji to sprawdzona przez lata receptura, która nigdy nie zawodzi.

Siostra Anastazja to dla wielu z nas kulinarny autorytet. Jej przepisy są proste, uczciwe i po prostu działają. A jej makowiec to już legenda. Perfekcyjnie puszyste, maślane ciasto drożdżowe i wilgotne, bogate nadzienie, w którym nie oszczędza się na bakaliach. Wiem, że pieczenie drożdżowca może przerażać, ale obiecuję, przeprowadzę Was przez to krok po kroku. Zrobimy razem najlepszy domowy makowiec, który sprawi, że Wasz dom też wypełni się tą magiczną, świąteczną atmosferą. Bo o to w tym wszystkim chodzi, prawda? O te chwile.

Skarby z babcinej spiżarni, czyli co potrzebujemy

Zanim zabierzemy się za robotę, trzeba zrobić porządne zakupy. Jakość składników jest tu cholernie ważna, nie ma co na tym oszczędzać. Szczególnie przy takim wypieku jak makowiec siostry anastazji. Babcia zawsze mówiła, że z byle czego to i bata nie ukręcisz. I miała rację. Pamiętajcie też, żeby wszystko miało temperaturę pokojową. Wyjmijcie jajka i masło z lodówki przynajmniej godzinę wcześniej. To serio robi różnicę.

Na ciasto, co rośnie jak na drożdżach:

• Mąka pszenna, najlepiej tortowa, typ 450 albo 500. Koniecznie ją przesiejcie, nawet dwa razy. Będzie bardziej napowietrzone.
• Drożdże – ja jestem fanką świeżych, ale jak nie macie, to suszone też dadzą radę. Trzeba tylko dobrze przeliczyć proporcje.
• Mleko, takie lekko ciepłe, ale nie gorące, bo zabijecie drożdże! Do tego cukier, prawdziwe masło (żadnych margaryn!), same żółtka dla koloru i smaku, i szczypta soli dla balansu.

Na masę makową, od której kręci się w głowie:

• Dobry, niebieski mak. To podstawa, bez której nasz makowiec siostry anastazji będzie tylko smutną bułką.
• Do osłody miód, najlepiej prawdziwy, i cukier.
• Cała masa bakalii! Rodzynki, skórka pomarańczowa, orzechy włoskie posiekane. Ja lubię je wcześniej namoczyć w rumie, dostają wtedy takiego fajnego kopa.
• Białka, które zostały nam z ciasta. Ubijemy je na pianę, żeby masa była lekka jak chmurka.
• Masło, bo tłuszcz to nośnik smaku, i jakieś fajne aromaty. Ekstrakt waniliowy, może trochę migdałowego. Czasem dodaję też kieliszek amaretto.

Na lukier, czyli kropka nad „i”:

• Tu prosta sprawa: cukier puder, sok z cytryny i odrobina gorącej wody. Do dekoracji można posypać orzechami albo skórką pomarańczową. Pełna dowolność.

No to do dzieła! Jak zrobić makowiec siostry anastazji?

Dobra, zakupy zrobione, fartuchy nałożone, to teraz bierzemy się do pracy. To będzie nasza mała przygoda. Obiecuję, że na końcu czeka pyszna nagroda. Podzieliłem to na etapy, żeby było łatwiej.

Zaczynamy od ciasta, czyli serca naszego makowca

Najpierw rozczyn. To ten moment, który decyduje o wszystkim. W miseczce kruszymy drożdże, zasypujemy łyżką cukru, dodajemy łyżkę mąki i zalewamy ciepłym mlekiem. Mieszamy i odstawiamy w ciepłe miejsce. Po kwadransie powinny zacząć pięknie pracować i bąbelkować. To znak, że żyją i są gotowe do działania!

Teraz wyrabianie. Do dużej miski przesiewamy mąkę, dodajemy nasz rozczyn, żółtka, roztopione masło i sól. I teraz zaczyna się trening. Trzeba wyrabiać, długo i cierpliwie. Ręcznie to z 15 minut, mikserem z hakiem trochę krócej. Ciasto musi być gładkie, elastyczne i odchodzić od ręki. Potem przykrywamy je ściereczką i dajemy mu spokój na godzinkę, półtorej w ciepłym miejscu. Musi podwoić swoją objętość.

Czas na nadzienie, czyli makowa rozpusta

W czasie, gdy ciasto rośnie, robimy masę. Mak trzeba sparzyć. Zalewamy go wrzątkiem, odstawiamy na jakieś 20 minut, a potem najważniejsze – trzeba go dobrze odcedzić i odcisnąć. Najlepiej przez ściereczkę. Musi być jak najbardziej suchy. Potem mielimy go dwa, a nawet trzy razy. Ma być gładziutki.

Zmielony mak wrzucamy do garnka. Dodajemy masło, miód, cukier i bakalie. Podgrzewamy chwilę, mieszając, żeby wszystko się połączyło. Potem studzimy. I to jest ważne, masa musi być kompletnie zimna, zanim dodamy do niej pianę z białek. Białka ubijamy na sztywno i delikatnie łączymy z masą makową. To nada jej lekkości.

Gdy ciasto już pięknie wyrosło, a masa jest gotowa, zaczyna się najfajniejsza część. Trzeba połączyć te dwa światy w idealny makowiec siostry anastazji.

Zwijanie, pieczenie i ten obłędny zapach w całym domu

Wyrośnięte ciasto wykładamy na blat i krótko zagniatamy. Potem wałkujemy na prostokąt. Na to ciasto wykładamy naszą masę makową, zostawiając trochę wolnego miejsca na brzegach. I zwijamy w roladę. Dość ciasno, ale bez przesady. Brzegi trzeba dobrze zlepić, żeby nam nadzienie nie uciekło podczas pieczenia. To jest kluczowy moment, od którego zależy, czy nasz makowiec zawijany siostry anastazji będzie wyglądał jak z cukierni.

Roladę ostrożnie przenosimy na blachę wyłożoną papierem do pieczenia, przykrywamy i znowu dajemy jej odpocząć, jakieś 30-40 minut. Niech jeszcze trochę podrośnie. Piekarnik nagrzewamy do 180 stopni. Pieczemy około 40-50 minut, aż będzie pięknie złocisty. Aby mieć pewność, można sprawdzić patyczkiem. Po upieczeniu studzimy na kratce. Lukrujemy dopiero jak będzie całkiem zimny.

Parę trików, żeby nic się nie zepsuło

Pieczenie to trochę nauka, a trochę magia. Czasem coś pójdzie nie tak. Ale nie martwcie się, mam kilka patentów. Babcia zawsze mówiła, że ciasto pęka ze złości. Żeby tego uniknąć, można je delikatnie nakłuć widelcem w kilku miejscach przed pieczeniem. To pozwoli parze uciec. No i nie przesadzajcie z ilością nadzienia. Wiem, że kusi, ale co za dużo, to niezdrowo. Nadzienie musi być też odpowiednio gęste. Jeśli wyszło za rzadkie, można dodać łyżkę bułki tartej albo zmielonych herbatników.

Taki makowiec siostry anastazji można też mrozić. Jak zostanie (w co wątpię), wystarczy go szczelnie owinąć folią i wrzucić do zamrażarki. Po rozmrożeniu smakuje prawie jak świeży. Choć klasyczny przepis na makowiec siostry anastazji jest doskonały, to nic nie stoi na przeszkodzie, żeby trochę poeksperymentować. Może dodać inne orzechy? Albo polać go czekoladą? Kuchnia to przecież pole do zabawy! To trochę jak z innymi świątecznymi klasykami, jak choćby kutia, każdy ma na nią swój własny, rodzinny patent.

I co? Udało się!

Czujesz ten zapach? To zapach sukcesu. Właśnie upiekłeś swój własny, domowy makowiec siostry anastazji. Może nie jest idealnie prosty, może lukier spłynął trochę na bok, ale jest Twój. Zrobiony z sercem, cierpliwością i masą dobrych wspomnień. Dla mnie to jest właśnie esencja świąt. Dzielenie się czymś dobrym z ludźmi, których kochamy. Mam nadzieję, że ten przepis na makowiec siostry anastazji zostanie z Wami na dłużej i będzie towarzyszył wielu rodzinnym spotkaniom. Smacznego!