Mój przepis na rosół z Winiary, który zawsze wychodzi. Prawie jak u babci.

Niedziela. Zapach rosołu unoszący się po całym mieszkaniu od wczesnego poranka. To jedno z tych wspomnień z dzieciństwa, które zostaje z człowiekiem na zawsze. Pamiętam, jak budził mnie ten aromat, leniwie przeciągałem się w łóżku i już wiedziałem, że to będzie dobry dzień. Rosół to nie jest zwykła zupa. To jest rytuał, to jest serce polskiego domu, a ja dzisiaj chcę się z wami podzielić moim sposobem na to cudo. To mój sprawdzony przepis na rosół z Winiary, który łączy tradycję z odrobiną nowoczesnej wygody.

Niektórzy się krzywią na myśl o kostce rosołowej. Ja też kiedyś byłam purystką. Ale potem przypomniałam sobie, jak babcia Zosia, mistrzyni absolutna w gotowaniu rosołu, pod koniec gotowania chyłkiem wrzucała do gara małą, złotą kosteczkę. To był jej sekret. Ten Winiary przepis na domowy rosół to właśnie hołd dla niej – dla mądrości, która wie, kiedy trzymać się tradycji, a kiedy sobie trochę pomóc.

Czemu akurat Winiary? Moje małe sekrety

Prawda jest taka, że życie pędzi. Nie zawsze mam czas, by gotować wywar przez osiem godzin na najlepszej wołowinie od zaprzyjaźnionego rzeźnika. Czasem potrzebuję pewności, że smak będzie głęboki i powtarzalny. I tu właśnie wkracza Winiary. Dla mnie przepis na rosół z Winiary to gwarancja, że zupa będzie miała ten charakterystyczny, domowy posmak, nawet jeśli mięso nie było idealne, a warzywa trochę mniej aromatyczne. To taki wzmacniacz smaku, który spaja wszystko w jedną, pyszną całość.

Użycie bulionu czy kostki to po prostu oszczędność czasu i nerwów. To pewność, że na stole wyląduje coś pysznego. To jest idealny przepis na rosół z Winiary dla zabieganych, dla początkujących i dla tych, którzy po prostu chcą mieć pewność smaku. Nie walczmy z tym. Ułatwiajmy sobie życie, zwłaszcza w kuchni, która ma być przyjemnością, a nie polem bitwy. Ten domowy rosół z Winiary to kompromis, na który z radością się godzę.

Skarby, które lądują w moim garnku

Żeby powstał najlepszy przepis na rosół z Winiary, potrzebujemy dobrej bazy. Zawsze powtarzam, że z byle czego dobrej zupy nie ugotujesz. Najważniejsze jest mięso, koniecznie z kością, bo to w niej drzemie cała magia. Ja najczęściej mieszam drób z kawałkiem wołowiny, tak około kilograma, może półtora, na duży gar. Kurczak daje delikatność, a wołowina, na przykład szponder, niesamowitą głębię. Potem warzywa – klasyka gatunku. Dwie, trzy dorodne marchewki, które nadadzą słodyczy, ze dwie pietruszki, spory kawałek selera i por. No i cebula, ale o niej za chwilę. Kluczowy element to oczywiście produkty Winiary – ja zwykle daję dwie kostki rosołowe, drobiową i wołową, albo litr gotowego bulionu, jeśli mam naprawdę mało czasu. Do tego garść przypraw: kilka liści laurowych, ziaren ziela angielskiego i świeżo mielony pieprz. Sól zawsze na końcu. A, i najważniejsze – pęczek świeżej pietruszki i gałązka lubczyku, jeśli tylko uda mi się go dorwać. To jest zapach domu.

Gotujemy! Krok po kroku do idealnej zupy

Dobra, bierzemy się do roboty. Przygotowanie idealnego rosołu to proces, który uczy cierpliwości. To nie jest zupa na szybko. To ceremonia. Oto mój rosół na bazie Winiary krok po kroku.

Pierwszy etap: zimny prysznic dla mięsa i opalanie cebuli

Mięso trzeba porządnie umyć pod zimną, bieżącą wodą. Potem wkładam je do największego gara, jaki mam i zalewam zimną wodą, tak z 3-4 litry. To mega ważne, żeby startować z zimną wodą! Wtedy cały smak powoli przechodzi z mięsa do wywaru. Warzywa obieram, myję. A teraz gwiazda programu – cebula. Przekrawam ją na pół i opalam nad gazem, aż będzie czarna. Ten zapach… to jest zapowiedź czegoś wspaniałego. Jak nie masz gazu, rzuć ją na suchą patelnię. Ten prosty trik daje zupie piękny, złoty kolor i lekko dymny posmak.

Drugi etap: walka z szumowinami

Garnek ląduje na ogniu. Doprowadzam wodę do wrzenia i wtedy zaczyna się pojawiać ta biała, brzydka piana. Szumowiny. Zmora każdego rosołu. Trzeba je cierpliwie zbierać łyżką cedzakową, aż wywar będzie czysty. Niektórzy to olewają, a potem się dziwią, że rosół jest mętny. To kluczowy moment, nie można go pominąć. Klarowność to duma każdej gospodyni.

Trzeci etap: warzywa i przyprawy wskakują do gara

Gdy wywar jest już czysty, zmniejszam ogień na absolutne minimum. Rosół ma tylko delikatnie „mrugać”, nigdy gwałtownie bulgotać, bo to go zmętni. Wrzucam obrane warzywa, opaloną cebulę, liście laurowe i ziele angielskie. I teraz zaczyna się magia. Kuchnia powoli wypełnia się tym cudownym aromatem.

Czwarty etap: czas na sekretny składnik

Po jakichś dwóch godzinach pykania na małym ogniu, kiedy mięso jest już prawie miękkie, przychodzi czas na gwóźdź programu. Wiele osób zastanawia się, jak zrobić rosół z kostki Winiary, żeby smakował jak prawdziwy. Sekret tkwi właśnie w tym momencie. Dodaję kostki rosołowe Winiary albo wlewam gotowy bulion. Mieszam delikatnie, aż wszystko się rozpuści. To jest ten moment, kiedy smak staje się pełny, bogaty, po prostu kompletny. Ten prosty dodatek sprawia, że mój przepis na rosół z Winiary zawsze się udaje.

Piąty etap: cierpliwość i finałowe doprawianie

Teraz zostawiam zupę w spokoju na kolejną godzinę, a czasem nawet półtorej. Im dłużej, tym lepiej. Smaki muszą się przegryźć. Na sam koniec próbuję i doprawiam solą i świeżo zmielonym pieprzem. Zawsze stopniowo, żeby nie przesadzić. Jeśli mam świeży lubczyk, wrzucam całą gałązkę na ostatnie 15 minut. Gotowe. To jest właśnie ten najlepszy przepis na rosół z Winiary, który pokochacie.

A może by tak trochę inaczej?

Rosół Winiary to wspaniała baza, którą można modyfikować. Czasem lubię poeksperymentować.

Jeśli mam ochotę na delikatniejszą wersję, robię przepis na rosół drobiowy z Winiary, używając tylko kurczaka i drobiowej kostki. A kiedy potrzebuję czegoś naprawdę mocnego, powstaje rosół wołowy Winiary przepis – wtedy do gara trafia tylko wołowina i bulion wołowy. Czasem, żeby podkręcić smak, wrzucam kilka suszonych grzybów albo plasterek świeżego imbiru. To dodaje zupie takiego orientalnego, rozgrzewającego kopa. Nie bójcie się próbować!

A co, gdy czasu brak, a ochota na rosół jest ogromna? Wtedy na ratunek przychodzi rosół z Winiary szybki przepis. Gotowy Fix z torebki, trochę świeżej marchewki, pietruszki i makaron. To nie to samo, co trzygodzinne gotowanie, ale w sytuacji awaryjnej potrafi uratować obiad i poprawić humor.

Jak podać to cudo na stół?

Podanie rosołu to już czysta poezja. Najbardziej klasycznie – z cieniutkim makaronem nitki, ugotowanym osobno. Na talerzu zalewam go gorącym, klarownym bulionem i posypuję toną świeżej natki pietruszki. Czasem dodaję też ugotowaną marchewkę pokrojoną w kostkę i kawałki mięsa. Ale wiecie co jest najlepsze? Taki porządny, domowy rosół to idealna baza do innych zup. Na jego podstawie powstaje u mnie fantastyczna zupa ogórkowa, sycąca grochówka na żeberkach, a nawet zupa z mięsa mielonego. To fundament polskiej kuchni, na którym można zbudować prawdziwe cuda, jak choćby tradycyjny żurek na rosołowym bulionie. Ten przepis na rosół z Winiary jest po prostu wszechstronny.

Wasze pytania, moje odpowiedzi

Często pytacie mnie o różne rzeczy związane z tą zupą. Oto kilka odpowiedzi.

Czy serio muszę dodawać tą kostkę, skoro mam dobre mięso? Nie musisz. Ale ja uważam, że ona podbija i wyrównuje smak. Sprawia, że przepis na rosół z Winiary jest pewniakiem. To taka kropka nad „i”. Spróbuj raz tak, raz tak i zobacz, co ci bardziej pasuje.

Ile można trzymać rosół w lodówce? U mnie zwykle znika w dwa dni. Ale spokojnie postoi 3-4 dni w szczelnym pojemniku. Można go też zamrozić. Ja mrożę w małych porcjach i mam gotową bazę do sosów i innych zup. To super patent.

Czy rosół z Winiary jest ok dla dzieci? Mój syn go uwielbia. Oczywiście, dla maluchów doprawiam go bardzo delikatnie, głównie pieprzem. Zawsze warto zerknąć na skład na opakowaniu, ale generalnie to po prostu dobra, domowa zupa, która rozgrzewa i stawia na nogi. Nic nie zastąpi miski gorącego rosołu, gdy za oknem plucha.