Ας είμαστε ειλικρινείς. Η διαχείριση μισθωτηρίων συμβολαίων ήταν, και για πολλούς παραμένει, ένας πραγματικός πονοκέφαλος. Στοίβες από χαρτιά, δυσανάγνωστες υπογραφές, χαμένα αντίγραφα και μια ατελείωτη γραφειοκρατία που τρώει πολύτιμο χρόνο […]
Ας είμαστε ειλικρινείς. Ποιος δεν έχει βρεθεί στην άλλη άκρη της γραμμής, ακούγοντας εκνευριστική μουσική αναμονής για μισή ώρα, μόνο και μόνο για να ρωτήσει κάτι απλό; Θυμάμαι μια φορά […]
Θυμάμαι ακόμα την απογοήτευση. Να περιμένω σε μια ατελείωτη ουρά τράπεζας, απλά για να κάνω μια απλή μεταφορά χρημάτων, κρατώντας ένα σωρό χαρτιά. Μια διαδικασία που έμοιαζε κολλημένη σε μια […]
Θυμάμαι έντονα το παλιό, μαύρο τηλέφωνο της γιαγιάς μου. Εκείνο με τον περιστροφικό επιλογέα. Βαρύ, στιβαρό, σχεδόν άφθαρτο. Για μένα, ήταν απλώς ένα τηλέφωνο. Ποτέ δεν σκέφτηκα από τι ήταν […]
Θυμάμαι ακόμα την αμηχανία της πρώτης φοράς που έπρεπε να διαλέξω γυαλιά. Ήμουν στο λύκειο, και η ιδέα ότι ένα αντικείμενο θα καθόριζε το πρόσωπό μου για τα επόμενα χρόνια […]
Η επιλογή γυαλιών δεν είναι απλή υπόθεση. Το θυμάμαι σαν χθες, να στέκομαι μπροστά σε έναν καθρέφτη με εκατοντάδες σκελετούς γύρω μου, νιώθοντας απόλυτα χαμένη. Ήταν απλά γυαλιά, σωστά; Λάθος. […]
Για χρόνια, ήμουν απολύτως πεπεισμένη ότι τα γυαλιά οράσεως έπρεπε να έχουν έντονο, χαρακτηριστικό σκελετό. Έναν σκελετό που να «ντύνει» το πρόσωπο, να κάνει δήλωση. Και μετά, σχεδόν από περιέργεια, […]
Όταν έφτασε η ώρα να ανακαινίσω την κουζίνα μου, βρέθηκα μπροστά σε ένα τεράστιο δίλημμα. Ένα δίλημμα που βασάνιζε τις νύχτες μου. Βακελίτης ή λάκα; Ο αρχιτέκτονας πρότεινε το ένα, […]
Θα το παραδεχτώ. Για χρόνια, θεωρούσα τα γυαλιά οράσεως μια αναγκαία, αλλά ενοχλητική, συνθήκη. Ένιωθα ότι έκρυβαν το πρόσωπό μου πίσω από πλαστικό και μέταλλο. Ήταν απλώς ένα εργαλείο, όχι […]
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν συμπάθησα τα γυαλιά. Όταν ήμουν μικρός, τα θεωρούσα σημάδι αδυναμίας, κάτι που σε έκανε στόχο στο σχολείο. Μεγαλώνοντας, τα έβλεπα απλώς ως ένα απαραίτητο […]