Mój przepis na ciasto pijane, które zawsze ratuje imprezę

Pamiętam ten dzień jak dziś. Goście mieli być za dwie godziny, ja kompletnie zapomniałam o deserze, a w domu pustka w szafkach. Panika. Wtedy przypomniał mi się stary, pożółkły zeszyt babci i jej niezawodny przepis na ciasto pijane. Ciasto, które pachniało tajemnicą i dorosłością, kiedy byłam dzieckiem. To jest właśnie ten deser, który robię, gdy chcę mieć pewność, że wszystko wyjdzie, nawet jeśli świat wali mi się na głowę. Nie wymaga piekarnika, nie trzeba być mistrzem cukiernictwa, a efekt? Goście zawsze milkną z zachwytu. Ten prosty, ale genialny deser bez pieczenia to prawdziwy hit.

Skarby z kuchennej szafki, czyli czego potrzebujesz

Zanim zaczniemy całą zabawę, zbierzmy naszych bohaterów. Spokojnie, lista nie jest długa i jestem pewna, że większość składników znajdziesz u siebie w kuchni. To właśnie kocham w tym przepisie, że jest taki… życiowy.

Do naszej konstrukcji potrzebne będą oczywiście biszkopty. Najlepsze są te podłużne, klasyczne, ale okrągłe też dadzą radę. Na standardową keksówkę wejdą pewnie dwie, może trzy paczki. Zawsze mam jedną w zapasie, tak na wszelki wypadek.

Teraz serce całego deseru – krem. Aksamitny, pyszny, budyniowy. Do niego potrzebujemy mleka (tak z pół litra), ze dwóch żółtek dla koloru i smaku, trochę cukru, mąki ziemniaczanej albo budyniu w proszku (to wersja dla leniwych, czasem sama z niej korzystam) i oczywiście kostkę dobrego, prawdziwego masła. Nie margaryny, błagam!

I na koniec to, co sprawia, że ciasto jest „pijane”. U mnie w domu zawsze była to mocna, czarna kawa wymieszana z rumem. Ale jeśli wolicie, może to być brandy, amaretto albo nawet likier kawowy. A jeśli deser mają jeść dzieci, to po prostu mocne kakao albo sok wiśniowy. Ten przepis na ciasto pijane jest naprawdę elastyczny.

Krem budyniowy – tu nie ma miejsca na fuszerkę

Zaczynamy od najważniejszej części. Pamiętam, jak za pierwszym razem zważył mi się krem. Myślałam, że się rozpłaczę. Cała tajemnica, której nauczyłam się na własnych błędach, tkwi w temperaturze. Budyń i masło muszą być jak starzy kumple – w tej samej, pokojowej temperaturze. Inaczej się „pokłócą” i z pięknego kremu wyjdą wam grudki.

Więc tak: najpierw gotujemy budyń. Jeśli robisz go od podstaw, to mleko, cukier, mąka i żółtka. Jeśli z torebki, to według instrukcji. Ważny trik, który podpatrzyłam u babci: po ugotowaniu przykryjcie garnek folią spożywczą tak, żeby dotykała powierzchni budyniu. Dzięki temu nie zrobi się ten okropny kożuch. I odstawcie do CAŁKOWITEGO wystygnięcia. Serio, bądźcie cierpliwi. W tym czasie możecie utrzeć masło na puch. A potem już tylko spokój i precyzja: dodajemy łyżkę budyniu do masła, miksujemy na wolnych obrotach, kolejna łyżka, miksujemy. Aż do ostatniej łyżki i powstania gładkiej, jedwabistej masy. To sekret każdego udanego przepisu na ciasto pijane.

Układanka, czyli warstwa po warstwie do nieba

Krem gotowy? Super. Teraz czas na poncz. Mieszamy wystudzoną kawę z alkoholem. I tu kolejna ważna rada: biszkopty są jak gąbki, chłoną wszystko błyskawicznie. Działamy szybko. To ma być muśnięcie, a nie długa kąpiel! Zanurzamy biszkopt na sekundę, dosłownie na „raz-dwa”, i od razu układamy w formie. Inaczej zamiast ciasta będziecie mieli biszkoptową breję. A tego nie chcemy w naszym najlepszym przepisie na ciasto pijane z biszkoptami.

Formę, najlepiej keksówkę albo jakąś kwadratową, wykładam papierem do pieczenia. Dzięki temu potem bez problemu wyjmę ciasto w jednym kawałku. I zaczyna się zabawa w układanie: pierwsza warstwa biszkoptów, ciasno jeden przy drugim. Na to połowa kremu, rozsmarowujemy równo. Potem druga warstwa nasączonych biszkoptów i reszta kremu na wierzch. Proste, prawda? To idealny przepis na ciasto pijane dla początkujących.

Cierpliwość popłaca: czas na lodówkę i wielki finał

A teraz najtrudniejszy etap całego przedsięwzięcia. Czekanie. Gotowe ciasto trzeba wstawić do lodówki na co najmniej kilka godzin, a ja Wam powiem, że najlepiej na całą noc. Wiem, wiem, kusi, żeby spróbować od razu, ale nie warto. Musicie mi zaufać. Przez noc smaki się przegryzą, krem idealnie stężeje, a biszkopty nabiorą tej właściwej wilgotności. To właśnie chłodzenie sprawia, że ten prosty przepis na ciasto pijane zamienia się w coś absolutnie wyjątkowego.

Rano, albo po tych kilku godzinach, wyjmujemy nasze dzieło. Czas na dekorację! Ja jestem fanką klasyki, więc po prostu ścieram na tarce gorzką czekoladę i posypuję wierzch. Czasem, jak mam fantazję, sypię kakao. Prosto, elegancko i pysznie.

A co, jeśli chcemy trochę pozmieniać?

Kiedy już opanujecie do perfekcji ten klasyczny przepis na ciasto pijane, możecie zacząć trochę szaleć. To ciasto to świetna baza do eksperymentów. Moja absolutnie ulubiona wariacja to ciasto pijane z wiśniami i rumem. Po prostu między warstwy kremu i biszkoptów wciskam trochę wydrylowanych wiśni z kompotu. Ta ich kwasowość genialnie przełamuje słodycz kremu, tworząc coś niesamowitego.

Czasem, gdy najdzie mnie ochota na coś bardziej włoskiego, robię wersję a’la tiramisu. Połowę masła w kremie zastępuję serkiem mascarpone, a do nasączenia biszkoptów używam tylko bardzo mocnego espresso. Wychodzi obłędnie kremowe i kawowe. Takie wariacje pokazują, jak uniwersalny jest ten przepis na ciasto pijane. Zresztą podobnie jest z innymi klasykami, jak choćby malinowa chmurka, którą też da się modyfikować.

Moje ostatnie rady i sekrety

Jeśli zastanawiacie się jak zrobić ciasto pijane krok po kroku, to mam nadzieję, że ten opis Wam pomógł. To ciasto jest też o tyle fajne, że można je przygotować dzień przed imprezą. Powiem więcej – ono nawet jest lepsze na drugi dzień, gdy wszystko się porządnie „przegryzie”. Przechowujcie je w lodówce, szczelnie przykryte, a spokojnie wytrzyma 3-4 dni. Chociaż szczerze? U mnie w domu nigdy nie dotrwało dłużej niż do drugiego dnia.

Nie bójcie się tego deseru. To jeden z tych przepisów, które naprawdę dają mnóstwo satysfakcji przy minimalnym wysiłku. Idealny szybki przepis na ciasto pijane z masą budyniową, który uratuje każde spotkanie. Spróbujcie, a gwarantuję, że ten przepis na ciasto pijane na stałe wejdzie do waszego repertuaru. Smacznego!