Mój przepis na faworki tradycyjne – chruściki, które zawsze smakują jak u babci

Pamiętam ten dźwięk jak dziś. Głuche, rytmiczne uderzenia wałka o starą, drewnianą stolnicę. To był nieomylny znak, że babcia Krysia zabiera się za faworki. Cały dom od razu pachniał inaczej – taką mieszanką mąki, masła i radosnego oczekiwania. Ja i moja siostra kręciłyśmy się po kuchni, próbując podkraść choćby skrawek surowego ciasta, które było dziwnie pyszne. Dziś, po latach, kiedy sama staję w kuchni, ten dźwięk i zapach wracają. Dlatego przekazuję wam mój własny przepis na faworki tradycyjne, odtworzony z pamięci i serca, dopieszczony przez lata prób i błędów.

Te niezwykłe, kruche wstążki

Faworki, czy jak kto woli chruściki, to dla mnie coś więcej niż tylko słodycze. To kwintesencja karnawału, wspomnienie Tłustego Czwartku, kiedy stół uginał się pod pączkami i właśnie pod górą tych złotych, delikatnych wstążek. Ich nazwa podobno pochodzi z Francji, od słowa oznaczającego kokardkę, i faktycznie, wyglądają jak małe, jadalne ozdoby. Ale to nie wygląd jest najważniejszy.

To ta niesamowita kruchość. Ten moment, gdy faworek rozpływa się w ustach, zostawiając po sobie tylko słodki pył cukru pudru. To jest po prostu najlepszy przepis na faworki tradycyjne, który pozwala osiągnąć ten efekt za każdym razem. Oczywiście, w Tłusty Czwartek królują też pączki, a jeśli szukacie inspiracji, tu znajdziecie sprawdzony przepis na pączki drożdżowe.

Ale wracajmy do naszych chruścików. Prawdziwe, polskie faworki powinny być cieniutkie, niemal przezroczyste, usiane milionem małych bąbelków powietrza. To one świadczą o tym, że ciasto zostało dobrze napowietrzone. Robi się je z prostych składników, ale to technika czyni mistrza w okresie zimowych zabaw, zwłaszcza gdy pod ręką jest dobry przepis na faworki tradycyjne.

Co babcia wyciągała z szafki?

Sekret tkwi w prostocie i jakości. Babcia zawsze mówiła, że do dobrych wypieków nie potrzeba cudów, tylko tego, co najlepsze. Kluczem do sukcesu, kiedy realizujesz przepis na faworki tradycyjne, są odpowiednio dobrane składniki na faworki tradycyjne. Oto co będzie potrzebne:

• Mąka pszenna: Najlepiej tortowa, typ 450. Zawsze przesiana, żeby była lekka i napowietrzona. To podstawa.
• Żółtka: Dużo żółtek! To one nadają piękny kolor i tę charakterystyczną kruchość. Babcia mówiła, że od szczęśliwych kur.
• Gęsta, kwaśna śmietana 18%: Taka, w której łyżka prawie stoi. To ona dodaje ciastu elastyczności.
• Cukier puder: Tylko odrobina do ciasta, reszta pójdzie na słodką pierzynkę na wierzch.
• Spirytus (lub ocet): To jest ten tajny składnik. Pamiętam, jak dziadek z namaszczeniem odmierzał jedną łyżkę spirytusu, mówiąc, że to po to, „by tłuszczu nie piły”. Dzięki niemu faworki są ultralekkie i nie nasiąkają olejem. Jeśli planujesz faworki tradycyjne przepis bez spirytusu, możesz go pominąć albo zastąpić łyżką octu – efekt będzie podobny.
• Szczypta soli: Zawsze, żeby podkręcić słodki smak.
• Tłuszcz do smażenia: Babcia używała smalcu i te faworki miały niepowtarzalny smak. Dziś najczęściej używam oleju rzepakowego, też wychodzą świetnie.

Ten przepis na faworki tradycyjne to gwarancja, że wasze domowe chruściki będą smakować jak dawniej.

Najważniejszy etap – czyli jak powstaje idealne ciasto

To tutaj dzieje się cała magia. Samo zagniece ciasta to dopiero początek. Cały sekret tkwi w tym, co dzieje się później. To właśnie dlatego ten przepis na faworki tradycyjne jest tak wyjątkowy.

Najpierw przesiej mąkę na stolnicę, zrób w niej dołek. Wbij tam żółtka, dodaj śmietanę, sól, cukier puder i ten magiczny spirytus. Zagniataj wszystko powoli, cierpliwie, aż powstanie gładka, elastyczna kula ciasta, która nie będzie się kleić do rąk. To potrwa z 15 minut, więc warto włączyć sobie ulubioną muzykę.

A teraz najlepsza część, ta, na którą czekałam jako dziecko. Wybijanie ciasta! Babcia zawijała ciasto w czystą, lnianą ściereczkę i dawała mi drewniany wałek. „A teraz bij, dziecko, z całej siły! Niech ciasto poczuje, kto tu rządzi!”. Tłukłam więc wałkiem przez dobrych kilka minut, aż ręce bolały. To nie jest żadne czary-mary. To tradycyjna metoda na wtłoczenie w ciasto jak najwięcej powietrza. To sprawia, że później, w gorącym tłuszczu, na faworkach pojawiają się te charakterystyczne pęcherzyki. Spróbujcie, to też świetny sposób na rozładowanie stresu!

Po takim „laniu” ciasto musi odpocząć. Zawiń je w folię i włóż do lodówki na co najmniej 30-60 minut. Wtedy gluten się rozluźni i ciasto będzie się łatwiej wałkować. Dobry przepis na faworki tradycyjne musi to uwzględniać.

Cieniutkie, prawie przezroczyste

Teraz czas na test cierpliwości. Wyjmij ciasto z lodówki, podziel na mniejsze porcje, żeby było łatwiej. Każdą z nich trzeba rozwałkować na stolnicy podsypanej mąką na cieniutki, niemal przezroczysty placek. Babcia mówiła, że ma być tak cienkie, „żeby gazetę można było przez nie czytać”. Im cieńsze ciasto, tym delikatniejsze i bardziej kruche będą faworki. To chyba najtrudniejszy element, ale warto się postarać.

Z tak przygotowanego ciasta wycinaj radełkiem paski, mniej więcej 3 cm szerokości i 10 cm długości. Każdy pasek natnij w środku i przez tę dziurkę przewlecz jeden koniec, tworząc charakterystyczną kokardkę. Bo wiecie, to nie jest zwykły przepis na faworki tradycyjne – to tworzenie małych dzieł sztuki.

Gorący finał w garnku

Smażenie to moment prawdy. W szerokim garnku rozgrzej sporą ilość tłuszczu. Musi go być tyle, żeby faworki swobodnie w nim pływały. Jak sprawdzić, czy jest gotowy? Wrzuć mały skrawek ciasta. Jeśli od razu wypłynie i zacznie się rumienić, otoczony wesołymi bąbelkami, temperatura jest idealna. Jeśli opadnie na dno, trzeba jeszcze poczekać. Zbyt zimny tłuszcz sprawi, że faworki będą nim nasiąkać, a zbyt gorący je spali z zewnątrz, zostawiając surowe w środku. Każdy przepis na faworki tradycyjne musi to zawierać.

Wkładaj faworki partiami, nie za dużo na raz. One smażą się błyskawicznie! Dosłownie 30-60 sekund z każdej strony, aż będą miały piękny, złoty kolor. Wyjmuj je łyżką cedzakową i odkładaj na talerz wyłożony ręcznikami papierowymi, żeby odsączyć nadmiar tłuszczu. To dowód, że ten przepis na faworki tradycyjne jest naprawdę wyjątkowy.

Biała pierzynka z cukru pudru

Góra złotych chruścików rośnie na talerzu, a w kuchni unosi się zapach, który mógłby zwabić sąsiadów z całej ulicy. Kiedy faworki są jeszcze ciepłe, ale już nie gorące, czas na ostatni szlif. Weź sitko, wsyp do niego duuużo cukru pudru i oprósz je obficie, tworząc słodką, białą chmurkę. Nie żałuj go sobie! Ten przepis na faworki tradycyjne zakłada obfitość.

A ten przepis na faworki tradycyjne to już prawie finał. Teraz wystarczy już tylko zaparzyć dobrą herbatę lub kawę i cieszyć się smakiem domowych, kruchych słodkości. Smakują najlepiej w dniu przygotowania, ale jeśli coś zostanie, przechowuj je w szczelnym pojemniku – zachowają kruchość przez kilka dni.

Wasze pytania o chruściki

Zebrałam kilka pytań, które często się pojawiają, gdy ktoś pierwszy raz mierzy się z faworkami. Mam nadzieję, że to rozwieje Wasze wątpliwości i sprawi, że ten przepis na faworki tradycyjne będzie naprawdę kompletny.

• Moje faworki wyszły twarde, jak podeszwa! Co zrobiłam źle? Och, znam ten ból! Najczęściej to wina zbyt grubego rozwałkowania ciasta. Musi być naprawdę cienkie! Inna przyczyna to za mało żółtek lub śmietany, albo niedostateczne wybicie ciasta. Jeśli Wasz przepis na faworki tradycyjne nie zawierał tego kroku, to mógł być problem.
• Czy ciasto mogę zrobić dzień wcześniej? Oczywiście! To nawet dobry pomysł. Można je przygotować wieczorem, zawinąć szczelnie w folię i zostawić w lodówce na noc. Następnego dnia wystarczy je tylko ocieplić przez chwilę w temperaturze pokojowej, rozwałkować i usmażyć.
• Czy faworki bez spirytusu też wyjdą dobre? Wiele osób pyta o przepis na faworki tradycyjne bez spirytusu. Tak, wyjdą smaczne, ale spirytus (lub ocet) naprawdę robi różnicę. Sprawia, że ciasto chłonie mniej tłuszczu i jest bardziej kruche. Ale jeśli go pominiecie, świat się nie zawali.
• Ile kalorii mają te pyszności? Powiem tak: w karnawale kalorie się nie liczą! A tak na serio, ten przepis na faworki tradycyjne, a raczej jego efekt, to dość kaloryczna przyjemność. 100 gramów to może być nawet ponad 500 kcal. Ale raz w roku można zaszaleć, prawda? A jeśli szukacie czegoś lżejszego, może zainteresuje Was przepis na pączki bez pieczenia i smażenia. Każdy dobry przepis na faworki tradycyjne powinien o tym wspominać.

Smak, który łączy pokolenia

Mam nadzieję, że mój przepis na faworki tradycyjne pozwoli Wam odtworzyć w domu ten wyjątkowy smak i atmosferę. Dla mnie to podróż sentymentalna do kuchni babci, do czasów beztroskiego dzieciństwa. Bo dobry przepis na faworki tradycyjne to coś więcej niż lista składników i instrukcji. To zaproszenie do wspólnego spędzania czasu, do tworzenia własnych, słodkich wspomnień. Ten przepis na faworki tradycyjne to skarb, którym chciałam się z Wami podzielić. Smacznego!